Νότης Μαχαίρας. Όταν η ψυχή βλέπει…

Έπαιξε ποδόσφαιρο για 20 και πλέον χρόνια, τα 11 από αυτά επαγγελματικά. Ο Νότης Μαχαίρας είχε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, που κατάφερε με υπομονή, επιμονή και θυσίες να το διαχειριστεί και να κάνει αθλητισμό υψηλού επιπέδου. Αυτή είναι η ιστορία του, όπως την διηγείται ο ίδιος σήμερα! Μεγάλη συνέντευξη!

Από πιτσιρικάς στις αλάνες των Σεπολίων, ο Νότης Μαχαίρας ήταν ερωτευμένος με τη μπάλα. Η φύση όμως του επιφύλαξε μια δύσκολη σε διαχείριση παρέα σε όλη του τη ζωή.
“Το αριστερό μου μάτι εκ γενετής είχε προβλήματα. Ήταν πολύ δύσκολες εποχές, οι γονείς μου χώρισαν νωρίς και μεγαλώσαμε με τον πατέρα μου. Που να υπάρχει μέριμνα για προληπτική ιατρική και φροντίδα. Τα αδέλφια μου δεν είχαν ανάλογο πρόβλημα, ήταν κάτι που το κληρονόμησα από τη γιαγιά, από τη μεριά του πατέρα μου. Ίσως όμως να είχα προλάβει αν είχα ανάλογη φροντίδα από μικρός”.

Ο κυρ Γιάννης Μαχαίρας, παλιός ποδοσφαιριστής του Εθνικού Αστέρα, έβλεπε το Νότη να αγαπάει το ποδόσφαιρο…
“Του αρέσει πολύ το ποδόσφαιρο του πατέρα και αν και ήξερε το πρόβλημά μου, χαιρόταν που έπαιζα μπάλα. Ακόμα και τώρα που πλησιάζει τα 80, που τον χάνεις, που τον βρίσκεις, στο γήπεδο είναι… Όταν μάλιστα του είπαν ότι ενδιαφέρθηκε κάποτε ο Ολυμπιακός, μου πρότεινε να δούμε αν γίνεται να μου δωρίσει το αριστερό του μάτι με μεταμόσχευση!”

Ο πιτσιρικάς με το πολύ καλό αριστερό πόδι, δεν σκεφτόταν καθόλου το κακό του αριστερό μάτι.
“Ξεκίνησα στον ιστορικό Αφοβο Σεπολίων πολύ μικρός, και στα 18 χρόνια μου ήλθε η πρόταση από τον Ασπρόπυργο, από τις καλές ομάδες της Δ’ Εθνικής. Η όρασή μου χειροτέρευε, σχεδόν 10% είχε απομείνει στο αριστερό μάτι. Υπερμετρωπία, στραβισμός και άλλα… Αλλά δεν μπορούσα να κάνω πίσω. Δεν ντρεπόμουν να το πω αν χρειαζόταν, αλλά δεν ήταν κάτι που θα το δήλωνα κιόλας”.

Το 1994 λοιπόν δεν το πολυσκέφτηκε… Κρέοντος, Λένορμαν, ποτάμι και Λεωφόρος Αθηνών… Μόλις 18 χιλιόμετρα για την καλύτερη τύχη…
“Στον Ασπρόπυργο είχα σπουδαίους ποδοσφαιριστές συμπαίκτες, Λαμπρινάτο, Γεωργάρα και άλλους. Καθιερώνομαι σαν αριστερός μπακ, παίζω εκεί τέσσερα χρόνια και αναπτύσσω μια πολύ καλή σχέση με τον προπονητή μου Γιώργο Ιωακειμίδη και τον Δημήτρη Γεωργάρα. Μαθαίνω να ζω και να παίζω με το πρόβλημά μου. Χωρίς να επιδιώκω να το κρύβω, δεν ήταν τόσο αντιληπτό.”

Η απόδοση του Νότη κινεί το ενδιαφέρον μεγαλύτερων ομάδων και ο αείμνηστος Γιώργος Ιωακειμίδης πιστεύει στον παίκτη του.
“Ήλθε ο κυρ – Γιώργος και μου προτείνει να κανονίσει να μπω στην Πυροσβεστική, που υπηρετούσε και αυτός, αφού με αγαπούσε και ήξερε ότι ήμουν από φτωχή οικογένεια. Τότε του μίλησα… Του λέω, κύριε Γιώργο θα με κόψουν, γιατί έχω αυτό και αυτό το πρόβλημα με το αριστερό μου μάτι. Ο κόουτς πάγωσε για λίγο και μου απαντά… Δεν θα το πεις πουθενά, να μην το μάθει κανείς αν θέλεις να παίξεις επαγγελματικά. Από εκεί και πέρα άρχισα να νιώθω ότι πρέπει να το κρύβω επιμελώς”.

Ο Μαχαίρας υπογράφει στον Εθνικό το καλοκαίρι του 1998 σε μια δύσκολη χρονιά, που περνούν ένα σωρό προπονητές. Ξεκινά με τον Ιωακειμίδη, αλλά μόλις δύο φορές αλλαγή παίζει και έρχεται ο Παπαχρήστου, μετά ο Κένταλ και τέλος ο Αλεξόπουλος, όλοι όμως του δίνουν ευκαιρίες.
Πλέον μαθαίνει να παίζει στο γήπεδο που βλέπει να απλώνεται δεξιά του με μεγάλη άνεση. Εξαιρετική φυσική κατάσταση και μια θέση, που πάντα οι παίκτες ήταν περιζήτητοι. Πέφτει κατηγορία με τον Εθνικό και αρχίζει η περιπέτειά του κυρίως στην Β’ Εθνική. Το 2003 θα βρεθεί με πολύ καλό συμβόλαιο στον Πατραϊκό του Μουτζουρούλια.
“Έπαιζα χωρίς φόβο, δύσκολα καταλάβαινε κανείς κάτι. Βέβαια είχα δικούς μου κώδικες αντίδρασης που δεν είχαν άλλοι παίκτες. Πάντα φοβόμουν ένα χτύπημα στο δεξί μάτι, που θα μπορούσε να  με κάνει να μην βλέπω καθόλου, και πως να πεις μετά ότι δεν βλέπεις καθόλου, έχοντας χτυπήσει στο ένα μάτι; Είχα συμπαίκτες, όπως ο Θανάσης Κούλης στον Ατρόμητο και ο Γιώργος Στράντζαλης στον Πατραϊκό, που είχα εκμυστηρευθεί το πρόβλημά μου. Σε ένα παιχνίδι του Πατραϊκού έχω χτυπήσει στο μάτι, έρχεται ο Στράντζαλης και τους φωνάζει ότι έπαθα διάσειση. Πήγα αμέσως στο νοσοκομείο, για να μην φανεί ότι ένα χτύπημα στο δεξί μάτι θα με άφηνε τυφλό προσωρινά”.

Το καλοκαίρι του 2005 με την άνοδο του Λεβαδειακού έχει την ευκαιρία να παίξει πάλι στην Α’ Εθνική…
“Στην Β’ Εθνική περνούσαμε από καρδιολόγο, από αιματολογικές εξετάσεις, από εργομετρικά, όλα αυτά δεν μπορούσαν να εντοπίσουν το πρόβλημά μου. Μόνο το καλοκαίρι του 2005, όταν ανεβήκαμε με τον Λεβαδειακό, ανησύχησα. Έμαθα ότι θα περάσουμε από αναλυτικές και λεπτομερείς ιατρικές εξετάσεις, ανάμεσα σε αυτές και οφθαλμίατρο. Με τα χίλια ζόρια κατάφερα και το απέφυγα”.

Η αγάπη του για τη μπάλα και το πάθος στο γήπεδο δεν μετριέται με κάποια μονάδα μέτρησης…
“Στις 30 Απριλίου 2006 ο Λεβαδειακός νικά τον Ολυμπιακό με 3-2, σε ένα καθοριστικό παιχνίδι για την παραμονή, που τελικά δεν τα καταφέραμε. Στο 25ο λεπτό, φαίνεται και στο βίντεο, τραυματίζομαι σοβαρά… Δεν βγήκα αλλαγή όμως. Έπαιξα άλλα 65 λεπτά και μόνο μετά το τέλος του ματς ο γιατρός κατάλαβε ότι είχα υποστεί ρήξη χιαστού και τρελάθηκε… Αναρωτιόταν πώς έπαιζα με κομμένο χιαστό. Πάντως ήταν φαινόμενο, αφού χειρουργήθηκα με δικό μου μόσχευμα, πώς τον Σεπτέμβρη ξανάπαιξα σε παιχνίδι!”.

Ο Νότης χρειάστηκε με το πέρασμα των χρόνων να αλλάξει θέση, να παίξει αμυντικός χαφ. Είχε όμως ήδη την εμπειρία των χρόνων και μπορούσε να διαχειριστεί τις δυσκολίες… Έβαλε πέντε γκολ στην Β’ Εθνική, αλλά όλα με το πόδι…
“Είχα κάποια δυσκολία στην κεφαλιά… Στην άμυνα δεν φαινόταν τόσο πολύ, αλλά κάποιος που είχε εμπειρία στο άλμα ίσως το καταλάβαινε. Και κάτι τέτοιο συνέβη όταν έπαιζα στον Διαγόρα Ρόδου. Ο Ηλίας Σαπάνης, έμπειρος σέντερ φορ, μου είπε μια μέρα… Εσύ κάποιο πρόβλημα έχεις, όταν πηδάς πηγαίνεις κάπως πλάγια… Και φυσικά του είπα το πρόβλημά μου”.

Το 2009 ο Νότης γυρίζει στις παλιές του γειτονιές και παίζει στους Άγιους Ανάργυρους και τον Άγιο Ιερόθεο. με τους Άγιους Ανάργυρους μάλιστα παίζει ολόκληρη χρονιά στο τοπικό με τραυματισμένο σοβαρά το δεξί του πόδι, με κατεστραμμένο χιαστό και μηνίσκο. Κάνει χειρουργείο και παίζει ένα ακόμα χρόνο τοπικό.
“Έπαιξα όσο μπορούσα, γιατί το αγαπούσα. Βέβαια οι συνθήκες του αγώνα ήταν πάντα ιδιαίτερες για μένα. Για παράδειγμα ποτέ δεν με απασχολούσε ο ήλιος που τύφλωνε τους παίκτες, γιατί το ίδιο πρόβλημα είχα και εγώ, δεν ξεχώριζα. Όταν όμως είχε δυνατό αέρα στο γήπεδο, έψαχνα δικαιολογία να μην παίξω. Ο δυνατός αέρας μου δημιουργούσε πρόβλημα για να ισορροπήσω, όταν με υποχρέωνε και κλείνω τα μάτια μου”.

Ο Νότης, υπάλληλος του Δήμου Αθήνας σήμερα, έχει τρία παληκάρια, τον Γρηγόρη, τον Κωστή και τον Γιάννη…
“Οι δύο γιοί μου φοράνε γυαλιά, πήραν από μένα, όμως η εποχές άλλαξαν και προλάβαμε τη ζημιά, κάτι που δεν συνέβη με εμένα. Το εντυπωσιακό είναι ότι και τα τρία αδέλφια μου, μεταξύ αυτών ο Γρηγόρης, που έπαιξε Α’ Εθνική με την Κόρινθο, δεν είχαν ανάλογο πρόβλημα”.

Ο Νότης πέρασε πάνω από 20 χρόνια στα γήπεδα, που δεν θα τα άλλαζε με τίποτε. Και πέρσι δούλεψε σαν τεχνικός διευθυντής στον Ασπρόπυργο, αλλά δεν είχε χρόνο. Έκανε πολλές θυσίες για να παίζει, που ίσως δεν θα μπορούσε να φανταστεί κανείς…
“Στον Στρατό όταν με εξέτασαν αμέσως κατάλαβαν το πρόβλημα. Με χαρακτήρισαν “Γιώτα 4” λόγω όρασης, πώς θα μπορούσα να σημαδέψω με όπλο; Δεν μου άρεσε η ιδέα και πήρα τολμηρή απόφαση. Ζήτησα αναβολή και όταν ξαναπήγα, ζήτησα ψυχιατρική εξέταση με σκοπό να βγω “Γιώτα 4″, αλλά για ψυχολογικούς λόγους… Και τα κατάφερα! Δεν ήθελα στο απολυτήριό μου να φαίνεται το πρόβλημα της όρασης”.

Λέτε ότι ήταν μια συνέντευξη, που επικεντρώθηκε στα προβλήματα ενός ανθρώπου με την όρασή του; Λάθος! Ήταν μια συνέντευξη που επικεντρώθηκε στα ψυχικά αποθέματα που πρέπει να έχει ένας ποδοσφαιριστής. Ο Νότης Μαχαίρας είχε πολλά, πάρα πολλά!

data
Οι ομάδες που αγωνίστηκε: Άφοβος, Ασπρόπυργος, Εθνικός, Πανελευσινιακός, Μαρκό, Χαϊδδάρι, Ατρόμητος, Πατραϊκός, Εθνικός Αστέρας, Λεβαδειακός, Διαγόρας, Ηλυσιακός, Άγιοι Ανάργυροι, Άγιος Ιερόθεος.
Α’ Εθνική: 38 αγώνες.
Β’ Εθνικη: 137 αγώνες, 5 γκολ.
Γ’ Εθνική: 37 αγώνες.
Κύπελλο Ελλάδας: 29 αγώνες, 1 γκολ.