Γιάννης Ταραλίδης
Το soccerbase.info επιλέγει κάθε μέρα και ένα διαφορετικό ποδοσφαιριστή και παραθέτει την ιστορία του σε αριθμούς, από την πλούσια βάση δεδομένων του soccerbase.gr. Σήμερα: Γιάννης Ταραλίδης.
Από που να πιάσεις τον Γιάννη Ταραλίδη; Από το τέλος; Δύο γκολ στα δύο τελευταία παιχνίδια του Ερμή Αραδίππου, που ο σκόρερ και αρχηγός τα πανηγύρισε σαν μικρό παιδί; Ή από την αρχή;
Ας ξεκινήσουμε από τον πιτσιρικά ταλαντούχο του Αλμωπού Αριδαίας, που πίστεψαν και δούλεψαν μαζί του ο Κώστας Τσαγκαλίδης και ο Γιάννης Τσαμαρδός.
Ακόμα πηγαίνει σχολείο, όταν τον ανακαλύπτει ο Πανηλειακός και τον αποκτά. Δεν ήατν δύσκολο να μάθει κανείς για την ύπαρξή του, καθώς η φήμη του είχε ξεφύγει από τον τόπο του, αρχικά με τις μικτές και στη συνέχεια με όλες τις Εθνικές ομάδες, από την Παίδων. Δυνατός, ψηλός με πολλά προσόντα, αλλά κυρίως με πολλή δουλειά.
Στον Πύργο η ομάδα τον αγκαλιάζει και τον φροντίζει, ενώ παράλληλα έχει κάθε βοήθεια για να τελειώσει το σχολείο. Και στις 11 Αυγούστου 1999, ενώ ο Πανηλειακός προηγείται 4-0 της Προοδευτικής σε αγώνα Κυπέλου, ο Μπάμπης Τεννές αποσύρει τον Τάκη Γκώνια και βάζει τον 18χρονο Ταραλίδη, που παίρνει το βάπτισμα του πυρός στην πρώτη ομάδα. Στις 25 Οκτωβρίου 1999 κάνει ντεμπούτο και στην Α’ Εθνική, σαν αλλαγή στο παιχνίδι Πανηλειακός – ΑΕΚ.
Δεν είναι βασικός τις δύο πρώτες σεζόν, έρχεται και υποβιβασμός, αλλά ο Γιάννης έχει στο νου του μόνο τη σκληρή δουλειά! Δουλεύει με διαφορετικούς προπονητές που πηγαινοέρχονται, ενώ πηγαίνει με τη Εθνική στους Μεσογειακούς της Τυνησίας το 2001 και στη συνέχεια στο προολυμπιακό τουρνουά, που βάζει δύο γκολ. Το καλοκαίρι του 2002 κάνει τη μοναδική εμφάνιση στην Εθνική Ανδρών.
Το 2003 πανηγυρίζει την άνοδο και πάλι, ενώ είναι πλέον βασικός. Το καλοκαίρι του 2003 επιστρέφει στη μεγάλη κατηγορία και οι σπουδαίες του εμφανίσεις όπου κόβει, δημιουργεί και σκοράρει, με αποτέλεσμα να μπει στο στόχαστρο των μεγάλων.
Και τον Ιανουάριο του 2004 έρχεται το μεγάλο άλμα. Ο Ολυμπιακός!
Ο Γιάννης δεν τρομάζει, πιστεύει στον εαυτό του, αλλά σέβεται και τους παίκτες που βρίσκει εκεί. Το κέντρο της ομάδας είναι Καφές, Στολτίδης, Καρεμπέ στον άξονα. Που να μπεις; Ωστόσο το παλεύει με κάθε ευκαιρία, που του δίνει ο Προτάσοφ αρχικά και όλοι οι άλλοι προπονητές μετά.
Μπορεί να μην είναι βασικός, αλλά ρουφάει εμπειρίες και γνώσεις από τους μεγάλους παίκτες που είναι δίπλα του. Ριβάλντο, Τζόρτζεβιτς, Τζιοβάνι, Τουρέ! Κατακτά τρία πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα στα τριάμισι χρόνια που έμεινε στο λιμάνι.
Όπως και στις άλλες ομάδες θα κάνει ισχυρές φιλιές, με αυτή του Νέρι Καστίγιο ξεχωριστή. Είναι από τότε κολλητοί, όσο το επιτρέπουν οι αποστάσεις. Αισθάνεται αδικημένος από τον Τροντ Σόλιντ, ενώ εξασκεί όλο και περισσότερο το δυνατό του πόδι. Ένα πόδι που του έχει χαρίσει μέχρι τώρα 21 γκολ με χτύπημα φάουλ!
Το 2007 πηγαίνει στον ΟΦΗ, όπου είναι δύο χρόνια βασικός, αλλά τη δεύτερη σεζόν η ομάδα υποβιβάζεται και το γεγονός στιγματίζει ψυχολογικά όλους τους παίκτες του. Παρά τις καλές εμφανίσεις του έρχεται σε σύγκρουση με τη διοίκηση και φεύγει με προσφυγή σε τεταμένο κλίμα. Ωστόσο το Ηράκλειο του άρεσε πολύ, καθώς είναι και η πατρίδα της γυναίκας του, που την είχε γνωρίσει από τα χρόνια του Ολυμπιακού.
Το 2009, αφού μιλάει με ομάδες του εξωτερικού, πηγαίνει στον Λεβαδειακό, όπου και εκεί γεύεται τον υποβιβασμό, ωστόσο βοηθάει στην άμεση επιστροφή σε μια σπουδαία σεζόν. Μένει ελεύθερος το καλοκαίρι του 2011 και με τον κίνδυνο να μείνει εκτός δράσης, το φθινόπωρο υπογράφει στην Γλυφάδα και παίζει στην Γ’ Εθνική. Δεν το φοβήθηκε καθόλου να κατέβει στην κατηγορία αυτή, γιατί πίστευε στις δυνάμεις του. Και το 2012 τον καλεί η Δόξα Δράμας. Μια χρονιά μόνο εκεί, αλλά εντυπωσιακή! Άνοδος και έξι γκολ, ρεκόρ στην καριέρα του.
Το καλοκαίρι του 2013 ο Απόστολος Χαραλαμπίδης του προτείνει να πάει στην Κύπρο και παρά το γεγονός ότι έχει πια δύο μικρά παιδιά, το αποφασίζει. Το περίεργο είναι ότι ο Χαραλαμπίδης απολύθηκε μετά από ένα παιχνίδι, αλλά ο Γιάννης έμεινε σχεδόν για πάντα!
Μετά από ένα εξάμηνο στη Νέα Σαλαμίνα, πηγαίνει στον Ερμή Αραδίππου, όπου ταιριάζει απόλυτα! Γρήγορα γίνεται αρχηγός και παίζει τελικό Κυπέλλου το 2014. Το καλοκαίρι του 2015 δημιουργούνται σύννεφα στις σχέσεις του με τη διοίκηση του Ερμή και δέχεται πρόταση από τον Κισσαμικό. Κάθεται λίγο στα Χανιά και γυρίζει στην Κύπρο για την Καρμιώτισσα. Παίζει μια σεζόν και τον καλοκαίρι του 2017 ο Ερμής τον καλεί και πάλι.
Στα 37 χρόνια του παίζει με την ίδια δίψα, σαν τον 18χρονο που θέλει να κληθεί στην Εθνική Ελπίδων. Παράλληλα δουλεύει με ακαδημίες στην Κύπρο, όπου μεταξύ των μαθητών του είναι και οι δύο γιοί του, 7 και 10 ετών. Την αγάπη του για το παιχνίδι, το πάθος και τον σωστό τρόπο προσέγγισης στο παιχνίδι προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει και στους μικρούς.
Σε αυτή βέβαια την προσπάθεια αναγνωρίζει τη στήριξη της γυναίκας του σαν μεγάλο όπλο του. Νιώθει να περνάει καλά στην Κύπρο, αυτός και η οικογένειά του, δεν σκέφτεται να φύγει, ωστόσο το μέλλον είναι άγνωστο.
Γνωστό είναι μόνο ότι αυτό το “εξάρι”, όσο αντέχει, και αντέχει πολύ, θα παίζει και θα πανηγυρίζει σαν μιικρό παιδί!
Το soccerbase.gr έχει καταγράψει μια μια τις παρουσίες του και σας παρουσιάζει την καριέρα του και με αριθμούς από το 1999 ως και σήμερα, που αγωνίζεται στις επαγγελματικές και εθνικές κατηγορίες.