Νίκος Πάγκαλος ο δάσκαλος!

Το soccerbase.info έχει την τιμή να φιλοξενεί άρθρο έρευνα του εκλεκτού δημοσιογράφου κ. Ανδρέα Μπόμη, που ξετυλίγει την ιστορία του Νίκου Πάγκαλου, ενός από τους κορουφαίους προπονητές στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Στη φωτογραφία από επίσκεψη της Δόξας Δράμας στον Παρθενώνα.

Δια χειρός Ανδρέα Μπόμη…

Την Πέμπτη 21 Μαρτίου του 2002 ο υπογράφων το πόνημα τούτο (Ανδρέας Μπόμης) μαζί με συναδέλφους από ΤΑ ΝΕΑ και τον Αντώνη Αντωνιάδη βρισκόμαστε στη Ξάνθη για την παρουσίαση του δευτέρου τόμου – που αφορούσε το ελληνικό ποδόσφαιρο και υπέγραφε ο ΑΜ, του μεγάλου έργου – προσφορά στους αναγνώστες της εφημερίδας : “Η Ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων – Η Ελλάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο”. Το απόγευμα μου λέει ο “Ψηλός”: “Αντρέα θα πάω στη Θεσσαλονίκη το βράδυ, θα γυρίσω νωρίς αύριο, για την παρουσίαση, γιατί θέλω οπωσδήποτε να είμαι στην κηδεία του Νίκου Πάγκαλου, του δασκάλου μου”.

Τον μεγάλο αυτόν ποδοσφαιράνθρωπο του Βορρά, τον ήξερα, είχα γράψει και τους δύο τελικούς του Κυπέλλου, που κατέβηκε στην Αθήνα, με τη Δόξα Δράμας και τον ΠΑΟΚ, αλλά είχα πολλά χρόνια να ακούσω κάτι για αυτόν. Και ξαφνικά… Την άλλη ημέρα ο Αντώνης μου διηγήθηκε μια ιστορία. Αξίζει να την μεταφέρουμε:
“Φανταστείτε ένα χειμωνιάτικο απομεσήμερο στο γραφικό γηπεδάκι ενός υπέροχου και καταπράσινου προαστίου της Ξάνθης, το Πετροχώρι. Έπαιζαν δύο ομάδες πιτσιρικάδων οδηγούμενες από έναν μεγάλο δάσκαλο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Τον Νίκο Πάγκαλο Οι παίχτες της μίας ομάδας είχαν συντριπτική υπεροχή. Οι άλλοι δεν μπορούσαν να περάσουν τη σέντρα.
Τερματοφύλακας της “καλής ενδεκάδας” ήταν ένα ψηλόλιγνο παιδί που φορούσε το πανταλονάκι του και μία λεπτή φανελίτσα. Ούτε που έχει ακουμπήσει τη μπάλα, έτρεμε από το κρύο και έτριβε συνέχεια τα χέρια του. Με το μικρό τροχάδην που έκανε στις σβησμένες γραμμές της περιοχής δεν μπορούσε να ζεσταθεί. Ο Πάγκαλος αντιλαμβάνεται την εικόνα και του λέει “ψηλέ, μπες και εσύ μέσα, παίζε όπου θέλεις”.

Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας “μπήκε μέσα” και έβαλε στο “τάκα – τάκα” δύο γκολ. Ένα με αριστερό και ένα με δεξί σουτ. Αυτό ήταν. Είχε γεννηθεί το “Νο 9”, το αστέρι της Θράκης και αργότερα ο “εκτελεστής αέρος – αέρος” του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ποιος; Μα, ο άνθρωπος που διηγείτο, όλα τούτα. Και συμπλήρωνε με συγκίνηση: “Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μεγάλος δάσκαλος ήταν αυτός ο άνθρωπος. Εγώ του οφείλω, σχεδόν, τα πάντα. Μετά από την ιστοριούλα αυτή, ο Αντώνης ανέβαινε τα σκαλιά πέντε – πέντε, δέκα – δέκα, εντάχτηκε στην Ασπίδα Ξάνθης και μετά… Και μετά τα υπόλοιπα, τα πολλά και τα καλύτερα δεν χωράνε εδώ…

“Εγώ ο Τάκης Λουκανίδης” είναι το – εξαιρετικό από πάσης πλευράς – βιβλίο αυτοβιογραφία, που παρουσίασε ο πολύ μεγάλος αυτός ποδοσφαιριστής το 2004, του Κέντρου Ευρωπαϊκών Εκδόσεων – Χάρη Πάτση. Στη σελίδα 72, ο Νεοτάκης, μεταξύ άλλων γράφει:
“Το μεγαλείο της Δόξας οφείλεται στις άριστες διοικήσεις Καραμπάτη και Καστρινού, στα μεγάλα ταλέντα, εκείνης της εποχής και σε δύο, κυρίως, προπονητές, τον Νίκο Πάγκαλο και τον Πάνο Μάρκοβιτς (…) Ο Πατερούλης, όπως έλεγα τον Πάγκαλο, από το 1948 μέχρι το 1952 και από το 1956 μέχρι το 1959 αξιοποίησε το υλικό της ομάδας, ενώ ο Μάρκοβιτς πρόσφερε πάρα πολλά στην περίοδο 1952 – 55 (…) Ο Πάγκαλος ήταν παιδαγωγός και δίδασκε με επιμονή και εκπληκτική επιτυχία την τεχνθκή του ποδόσφαιρο, που θεωρούσε το σημαντικότερο στοιχείο για κάθε παίκτη”.
“Η εργατικότητα και η ευστροφία του Νίκου Πάγκαλου ήταν παράδειγμα για όλους τους Έλληνες προπονητές (…). Άλλαξε τελείως τη Δόξα ο δάσκαλος και την έκανε μία από τις κορυφαίες ομάδες της χώρας, παρά το γεγονός ότι ο σύλλογος δεν είχε ανθηρά οικονομικά (…) Βρήκε νέους παίκτες, καλλιέργησε το ταλέντο τους, έγινε φίλος μαζί τους και κατάφερε να πάρει από όλους το καλύτερο (…). Είχε εισηγηθεί και το πέτυχε, να σπουδάσουν με έξοδα του συλλόγου ο Βαγγέλης Σημιτλιώτης και ο Αντώνης Γεωργιάδης”.
“Χαίρομαι μου έλεγε ο Νίκος Πάγκαλος, που ο Σημιτλιώτης, ο πιο ψύχραιμος αμυντικός, που γνώρισα στην καριέρα μου, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Νομική και διαπρέπει ως Πρόεδρος της ΄Ενωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Δράμας. ΄Οσο για τον Γεωργιάδη, που ήταν εξαιρετικός επιτελικός, καμαρώνω που έγινε ένας από τους καλύτερους ΄Ελληνες προπονητές και διετέλεσε, με επιτυχία, ομοσπονδιακός» – Ο Πάγκαλος έλεγε πάντα “μια μέρα αν έχω 11 Λουκανιδαίους θα κάνω την Εθνική Ομάδα”.

Ο Μιχάλης Τόλιος ήταν ο ογκόλιθος – σέντερ μπακ της ιστορικής ομάδας των «μαυραετών». Είχε πεί για τον Νίκο Πάγκαλο:
“Στους πατεράδες μας μπορεί να λέγαμε όχι, στον Πάγκαλο, όμως ποτέ (…). Γιατί, ήταν για μας ο ιδανικός πατέρας (…). Όταν κατεβαίναμε στην Αθήνα, μας έβαζε στη σειρά και μας πήγαινε στο θέατρο, ή τον κινηματογράφο, για να ξεσκάσουμε (…). Καταφέραμε να κάνουμε “δοξαίους” πολλούς ηθοποιούς, της εποχής εκείνης, όπως τον Κώστα Βουτσά και τον Κώστα Χατζηχρήστο (…). Αυτή η διασκέδαση, ήταν για εμάς και ένας είδος πριμ, σε καιρούς με πενιχρά οικονομικά μέσα” (Πηγή το επίσημο σάιτ της Δόξας Δράμας).

Ο Νίκος Πάγκαλος γεννήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου του 1915 στο Κατιρλί της Μικράς Ασίας
Μερικά στοιχεία για τι ιστορικό αυτό χωριό, από το άψογο, από πάσης πλευράς, βιβλίο του Αθανασίου Μπακαλούδη: “Συλέος Πεδίον”

Το Κατιρλί ονομάζονταν έτσι από τα πολλά μουλάρια που υπήρχαν στην περιοχή και με τα οποία οι κάτοικοι εκτελούσαν τις εργασίες τους. Η λέξη ΚΑΤΙΡ είναι τούρκικη και σημαίνει μουλάρι και η κατάληξη -ΛΙ είναι ποιοτικός και ποσοτικός προσδιορισμός και μπαίνει σε τοπωνύμια, όπως Αϊβαλί, Καβακλί, ή σε λέξεις που φανερώνει την αφθονία του πρώτου συνθετικού, όπως παραλί (=με πολύ παρά, χρήμα), ή καϊμακλί (=με πολύ καϊμάκι).
Το χωριό Κατιρλί συναντάται με το όνομα αυτό από το έτος 1642 και βρίσκονταν στην είσοδο του Αστακινού κόλπου στην Προποντίδα και απείχε από την Κωνσταντινούπολη 30 περίπου χιλιόμετρα. Ήταν κτισμένο σε μέρος υψηλό και ευάερο, στο κέντρο από μία σειρά άλλων χωριών, όπως το Κουρί, το Τσινάρι κ.λ.π. Προς Βορά υπήρχε ένας λόφος από όπου φαινόταν τα Πριγκιποννήσια, προς Νότο οι πλαγιές του όρους Αργάνθωνος, προς Ανατολάς διάφοροι λόφοι όπου καλλιεργούνταν σταφύλια, ελιές και άλλα δένδρα και προς Δυσμάς η Προποντίδα.
Ο πληθυσμός του Κατιρλί ήταν 400 περίπου οικογένειες και το χωριό ήταν χωρισμένο σε δύο συνοικισμούς. Στο συνοικισμό του Αγίου Ιωάννου και στο συνοικισμό της Αγίας Παρασκευής, με ομώνυμους ναούς. Μετά την Μικρασιατική καταστροφή οι κάτοικοι από το φόβο ότι θα κατασφαγούν από τους άτακτους τσέτες και το Τούρκικο στρατό που συνεχώς κατέφθανε, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το Κατιρλί και να περάσουν στην απέναντι πλευρά της Ανατολικής Θράκης, (στην Συλήβρια), όπου δεινοπάθησαν παραμένοντες μερικούς μήνες σε πρόχειρους καταυλισμούς.

Στο χωριό του, ο Πάγκαλος έπαιζε ποδόσφαιρο, από πολύ μικρός, μαζί με τον Δημήτρη – Μήτσο Μούγγρα της ΑEΚ αργότερα και τον Αλέκο Σταυρίδη – Χατζησταυρίδη της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού. Μετά τα γεγονότα της Μικρασιατικής καταστροφής και μαζί με χιλιάδες άλλους πρόσφυγες, έφτασε στην Ελλάδα και η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη.

Άρχισε και εδώ να παίζει μπάλα, στην αρχή στα ανεξάρτητα σωματεία “Απόλλωνα Αγίου Δημητρίου” και “ΑΟΚ Καρτελίου” για να γραφτεί στον ΠΑΟΚ το 1929. Έπαιζε σε όλες, σχεδόν, τις θέσεις της άμυνας και κλήθηκε και αγωνίστηκε πέντε φορές με τη Μικτή Θεσσαλονίκης. Το 1936, όμως, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την ενεργό δράση, γιατί τραυματίστηκε σοβαρά στο γόνατο. Σχεδόν αμέσως, ανέλαβε τεχνικός σύμβουλος του ΠΑΟΚ.
Μετά την απελευθέρωση, το 1946 πήρε το χρίσμα του πρώτου προπονητή του ΠΑΟΚ. Εργάστηκε με μεγάλο ζήλο, βασίστηκε και σε μερικά ταλέντα που ανέτελλαν και κατάφερε να παρουσιάσει μία μεγάλη ομάδα, με κατακτήσεις τριών τίτλων στο πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης, μα πάνω από όλα τα παιδιά του έπαιζαν εξαιρετικό ποδόσφαιρο.

Ο Νίκος Πάγκαλος στη μέση στη φωτογραφία όταν ήταν προπονητής στα  Τρίκαλα.

Για τα επιτεύγματα του στη Δόξα Δράμας, τι να γράψω. Τα είπαν ο Αντώνης Αντωνιάδης, ο Τάκης Λουκανίδης και ο Μιχάλης Τόλιος. Θα συμπληρώσουμε, όμως με την ΑΕΚ Καβάλας, το 1952-53 κατέκτησε το πρωτάθλημα περιφερείας, ενώ από όπου πέρασε “άφησε εποχή”. Εργάστηκε στην Ασπίδα Ξάνθης, στη Βέροια, την Καβάλα, την Καστοριά, την Φλώρινα, τον Βόλο, τα Τρίκαλα, την Καρδίτσα τις Σέρρες την Σπάρτη (έκπληξη γιατί δύσκολα άφηνε τη Βόρειο Ελλάδα) και τη Μικτή Θεσσαλονίκης. Ακόμη ήταν ο προπονητής της Β’ Εθνικής Ελλάδας, που έδωσε δύο παιχνίδια. – τα πινακάκια των οποίων θα τα “παρακολουθήσουμε” πιο κάτω.

Ο Πάγκαλος υπήρξε και αθλητής του στίβου. Αγωνίστηκε το 1930 με τα χρώματα του Ηρακλή, σε πολλές διαδρομές ταχύτητας με εξαιρετικές επιδόσεις. Ήταν παντρεμένος με την Ευγενία, και ζούσε – η βάση του, το πατρικό – πάντα στη Θεσσαλονίκη. Πέθανε στις 21 Μαρτίου του 2002, σε ηλικία 87 χρόνων.

Οι δύο αγώνες της Β΄Εθνικής Ελλάδας
Στην προκριματική φάση των αγώνων του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1958, η ομάδα μας είχε κληρωθεί με την Γιουγκοσλαβία και τη Ρουμανία. Μεταξύ τους οι τρεις ομοσπονδίες σκέφτηκαν να δώσουν, παράλληλα με τις πρώτες ομάδες αγώνες “ανάπτυξης σχέσεων” και οι Β΄ Εθνικές Ομάδες, ένα «μοντελάκι» που ήταν αρκετά γνωστό εκείνα τα χρόνια, μια και οι προπονητές είχαν την ευκαιρία να “βλέπουν” πολλούς παίχτες στις προ – εθνικές αποστολές και ανάλογα να τους χρησιμοποιούν. Οι Ιταλοί και οι Γάλλοι είχαν μόνιμες Β’ Εθνικές. Μη ξεχνάμε, άλλωστε πως στα Μεσογειακά Κύπελλα παίζαμε με τις Β΄ της Γαλλίας και της Ιταλίας. Για τα αποτελέσματα, κάποτε καλά και κάποτε κάτι εφτάρες κλπ. Όλα τούτα, όμως, “έσβησαν” με τη δημιουργία των ενδεκάδων U 21 (Ελπίδες).

Οι συζητήσεις προχώρησαν, οι Γιουγκοσλάβοι γκρίνιαζαν, δεν ήθελαν, στην αρχή είπαν ναι, μετά θα δούμε και πάπαλα. Έλληνες και Ρουμάνοι προχώρησαν, Δόθηκαν δύο αγώνες. Ο ένας στο Βουκουρέστι, όταν η «μεγάλη» Εθνική μας έπαιζε, στην Αθήνα με τους Ρουμάνους για τα προκριματικά του ΠΚ και ο άλλος στη Λεωφόρο, όταν γινόταν η ρεβάνς της Α στη Ρουμανία. Το πρώτο παιχνίδι έγινε με μία ημέρα διαφορά και το δεύτερο ταυτόχρονα με τους «πρώτους». Η Ελλάδα στα προκριματικά ΠΚ έφερε τα εξής αποτελέσματα:
* ΕΛΛΑΔΑ – ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ 0-0. Αγώνας Νο 062. Αθήνα – Γήπεδο Παναθηναϊκού – Κυριακή 5 Μαίου 1957, ώρα 5 μμ – διαιτητής ο Γάλλος Μισέλ Ντεβιλέρ – θεατές 20.000 (περίπου).
* ΕΛΛΑΔΑ – ΡΟΥΜΑΝΙΑ 1-2 (1-1). Αγώνας Νο 063. Αθήνα – Γήπεδο Παναθηναϊκού – Κυριακή 16 Ιουνίου 1957, ώρα 5 μμ – διαιτητής ο Γάλλος Εντουάρντ Αρτζίκ – Σκόρερ: 15΄ Ενέ, 29΄Πανάκης, 80΄ Οζόν – Θεατές: 18.000 (περίπου).
* ΡΟΥΜΑΝΙΑ – ΕΛΛΑΔΑ 3-0 (0-0). Αγώνας Νο 065. Βουκουρέστι – Στάδιο 23ης Αυγούστου – Κυριακή 3 Νοεμβρίου 1957, ώρα 3 μμ – διαιτητής ο Γάλλος Πιέρ Σβιντ – Σκόρερ: 53΄ Πετσόφσκι, 65΄ Τατάρου, 67΄ Κακοβεάνου – Θεατές: 80.000 (περίπου).
* ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ – ΕΛΛΑΔΑ 4-1 (2-1). Αγώνας Νο 066. Βελιγράφι – Γήπεδο Παρτίζαν – Κυριακή 10 Νοεμβρίου 1957, ώρα 3 μμ – διαιτητής ο Ιταλός Τσέζαρε Γιόνι – Σκόρερ: 6΄ Μούϊτς, 9΄ Κρίστιτς, 22΄ Νεστορίδης, 51΄ Μούϊτς, 57΄ Πετάκοβιτς – Θεατές: 42.500 εισιτήρια.

Και τα πινακάκια των δύο της Β’ με προπονητή τον Νίκο Πάγκαλο.
——————————————-
ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ * Στάδιο 23ης Αυγούστου * Σάββατο 15 Ιουνίου 1957 * ώρα 3.20 μμ
ΡΟΥΜΑΝΙΑ (Β) – ΕΛΛΑΔΑ (Β) 4-2 (1-0) Επίσημος Φιλικ. αγώνας “Ανάπτυξης Σχέσεων”

ΡΟΥΜΑΝΙΑ: Γκεόργκε Ντούνκου (Ραπίντ Βουκουρεστίου), Ίον Πιρτσμπάλαρ (Ντινάλο Βουκουρεστίου), Μιχάϊ Ιβανέσκου (Στεάγκουλ Μπρασόφ), Βασίλε Σιέτσου (Πετρόλουλ Πλοέστι), Οκτάβιαν Μπρίντζεϊ (c) Τιμισοάρα), Βασίλε Μχαϊλέσκου (Στεάουα), Εμανόϊλ Χασόντι (Στεάγκουλ Μπρασόφ), Σένι Ντέτσου (Ουνιβερσιτατέα Κλουζ – 46′ Αλεξάντρου Μέσαρος * Μούρες), ΄Ιον Αλεξάντρου (Στεάουα), Φραντσίσκ Ζαβόντα (Στεάουα) ΄Ιον Σούρου (Ντινάμο Βουκουρεστίου * Πρ, Κονσταντιν Τεάτσα
ΕΛΛΑΔΑ: Στέλιος Σεραφείδης (ΑΕΚ), Χρήστος Δαράκης (Απόλλωνα), Βασίλης Ξανθόπουλος (Ολυμπιακού – 46′ Αλέκος Κοζομπόλης * Εθνικού), Γιάννης Νεμπίδης (c) (Παναθηναϊκού), Γιώργος Χασιώτης (ΠΑΟΚ), Δημήτρης – Λώρης Θεοφάνης (Παναθηναϊκού), Σπύρος Ευθυμίου (Απόλλωνα), Σάββας Παπάζογλου (Απόλλωνα), Γρηγόρης Αβραμίδης (Καλαμαριάς), Μουφίτ Καλλιοτζής (΄Αρη Θεσσαλονίκης), Βασίλης Ιωάννου (Δόξας Δράμας – 34′ Θανάσης Σαραβάκος * Πανιωνίου) * Στην αποστολή ήσαν ακόμη: Ανδρέας Απέργης (τερμ Παναθηναϊκού), Μάκης Σανίογλου (Απόλλωνα) και Λέανδρος Συμεωνίδης (ΠΑΟΚ) * Πρ. Νίκος Πάγκαλος.

Διαιτητής: Γιόζεφ Στολ (Αυστριακός), επόπτες: Κάρολο Κρόνερ (Ρουμάνος) – Γιάννης Δασκαλάκης (ΣΔ Πειραιά).
Σκόρερ: 43′ Αλεξάνδρου (κεφ – από έξοχη τραβέρσα Σούρου), 60′ Καλλιοτζής (σουτ – ντεμί βολέ, από το ύψος του πέναλτι, μετά από εξαιρετική εκτέλεση φάουλ του Αβραμίδη), 63′ Μέσαρος (πέναλτι, πιθανή ανατροπή Αλεξάντρου από Χασιώτη. Περιγράφεται έτσι αυτό το γκολ, γιατί, σύμφωνα με τις γραφές και τους ίδιους τους Ρουμάνους, πέναλτι δεν έγινε ποτέ. Επιθετικό φάουλ, πιθανότατα), 67′ Αβραμίδης (κοντινό πλασέ, από πολύ θεαματικό συνδυασμό Θεοφάνη – Καλλιοτζή – Σαραβάκου και ασίστ ρου τελευταίου), 80΄ Σούρου (σουτ – βολέ από ύψος περιοχής. Δαράκης, Κοζομπόλης, δεν μπόρεσαν να τον σταματήσουν), 86′ Ζαβόντα (κοντινό σουτ, από πάσα του αρχηγού Μπρίντζεϊ).
Θεατές: 20.000 (περίπου).

Σημ. Η ελληνική ομάδα (Β), έπαιξα πολύ καλά. Έως το 80′ το σκορ ήταν 2-2 και μάλιστα η ισοφάριση έγινε από πέναλτι, που κατά μέγιστο ποσοστό δεν έγινε ποτέ. Λίγο πριν από το 3-2, ο Θανάσης Σαραβάκος είχε δοκάρι, με τον Ντούνκου εντελώς εξουδετερωμένο. Σαραβάκος, Θεοφάνης ήσαν οι καλύτεροι ενώ ο τραυματισμός του Βασίλη Ιωάννου στέρησε από την ομάδα τον μόνιμο εκτελεστή των στημένων φάσεων από τις οποίες συνήθως δημιουργούντο προϋποθέσεις για γκολ. Άριστο το “κοουτσάρισμα” του Νίκου Πάγκαλου.

——————————————-

ΑΘΗΝΑ * Γήπεδο Παναθηναϊκού * Κυριακή 3 Νοεμβρίου 1957 ώρα 3 μμ
ΕΛΛΑΔΑ (Β) – ΡΟΥΜΑΝΙΑ (Β) 1-1 (1-0) Επίσημη φιλικ. Ρεβανς *Αναπτυξης Σχέσεων*

ΕΛΛΑΔΑ: Στέλιος Σεραφείδης (ΑΕΚ), Γιώργος Λαιμός (Εθνικού), Βασίλης Ξανθόπουλος (Ολυμπιακού), Αντώνης Δερμάτης (Απόλλωνα), Χρήστος Δαράκης (Απόλλωνα), Βαγγέλης Μαυρόπουλος (Απόλλωνα – 46′ Μάκης Σανίογλου * Απόλλωνα), Δημήτρης Γράφας (Εθνικού – 46′ Γιώργος Δεϊμέζης * Φωστήρα), Γιάννης Χριστοφορίδης (Πιερικού), Βασιλάκης – Λάκης Πετρόπουλος (c) (Παναθηναϊκού), Γιώργος Καμάρας (Απόλλωνα), Βασίλης Ιωάννου (Δόξας Δράμας) * Πρ. Νίκος Πάγκαλος.
ΡΟΥΜΑΝΙΑ: ΄Ιον Γκρέζνικ (Προγκρέσουλ), Ντουμίτρου Μάρτζι (Ντινάμο Βουκουρεστίου), Νικολάε Παντσέτ (Ντινάμο Βουκουρεστίου), Βασίλε Άνχελ (c) (Ντινάμο Βουκουρεστίου), Πέτρε Στίμπου (Ούτα Άραντ), Γκαβρίλ Σερφίζο (Ούτα ΄Αραντ), Ίλις Γκιρλεάνου (Πλοέστι), Αλεξάντροτ Μέσαρος ( Μούρες), Γκεόργκε Κονσταντίν (Στεάουα – 46′ Μιχάϊ Ιβανέσκου * Στεάουα Μπρασόφ), Γκιόργκι Γκάμπα (Στεάουα Βουκουρεστίου), Ίον Σούρου (Ντινάμο Βουκουρεστίου) * Πρ. Κονσταντίν Τεάτσα.

Διαιτητής: Τζιοβάνι Μαρκέτι (Ιταλός), επόπτες: Γιάννης Δασκαλάκης (ΣΔ Πειραιά) – Δημοσθένης Σταθάτος (ΣΔ Αθήνας).
Σκόρερ: 2΄ Ιωάννου (με απευθείας εκτέλεση κόρνερ – ένα από τα πιο θεαματικά γκολ, από τη γωνία), 84΄ Μέσαρος (σουτ – βολέ, ξαφνικό από 25 μέτρα, από προσπάθεια και ασίστ Σούρου).
Θεατές: 14.000 (περίπου).